کار عام‌المنفعه نهادی است که به‌موجب آن دادگاه به مجرم پیشنهاد می‌کند تا با انجام کاری به‌نفع جامعه، به‌جای رفتن به زندان، درصدد جبران خطای ارتکابی خویش برآید. قانون استفاده از کار عام‌المنفعه به‌عنوان مجازات جایگزین حبس به‌تازگی و با تصویب قانون مجازات اسلامی مصوبه 1392 وارد حقوق کیفری ایران شد و با گذشت تقریبا چهار سال از تصویب این قانون، بررسی عملکرد آن در حوزه حبس‌زدایی وکاهش تعداد مجرمان زندانی و همچنین پیشگیری از تکرار جرم ضروری است. بر این اساس کتاب حاضر با هدف «بررسی عملکرد کار عام‌المنفعه؛ جایگزینی برای حبس» تدوین شد. نتایج بررسی منابع و قوانین موجود در زمینه مجازات‌های جایگزین حبس و به‌طور خاص خدمات عمومی عام‌المنفعه نشان داد که این قانون دارای معایبی است که نیاز به اصلاح و بررسی دارد و همین مشکلات منجربه عدم کارایی مناسب این قانون شده است. مهم‌ترین مشکل، عدم وجود دادرسان‌های متخصص در زمینه صدور و اجرای حکم‌ و همچنین عدم وجود ناظران مجرب در امر نظارت بر مجرماان در زمان اجرای مجازات‌های موردنظر می‌باشد. مشکل دیگر، تعداد زیاد سازمان‌های متولی در حوزه اجرای مجازات کار عام‌المنفعه، به‌جای توجه به استفاده از نهادها و شوراهای محلی و تأثیرگذار در این زمینه است. با همه این نکات در حوزه صدور احکام مجازات‌های اجتماعی به‌ویژه کیفر خدمات عام‌المنفعه، سازمان‌های تخصصی و کارشناسان تخصصی آموزش‌دیده‌ای وجود ندارد. به‌طورکلی می‌توان گفت که کیفر خدمات عمومی عام‌المنفعه با همه ویژگی‌ها و عملکرد مثبتی که در کشورهای دیگر داشته، در کشور ما نتوانست از جایگاه مناسب و شایسته‌ای برخوردار شود.