«قانون» ابزاری است که انسان برای ساماندهی امور و نظام بخشیدن به محیط و جامعه در سطوح مختلف طراحی و تدوین می‌کند. قوانین، فارغ از اینکه ریشه و منشأ آن‌ها الهی باشد یا انسانی، همگی در ذات خود، سعی در طبقه‌بندی رخدادها و رفتارها داشته و هدف نهایی آن‌ها، ایجاد یک تعادل عادلانه است. در این میان، ناگفته پیداست که هرچه «جعبه ابزار» یک فرد در مسیر رویارویی با مسائل و مشکلات‌اش، متنوع‌تر و کامل‌تر باشد، گزینه‌های اقدام بیش‌تری داشته و سریع‌تر و بهتر به پاسخ سؤالات خود خواهد رسید. علاوه‌بر این، نباید فراموش کرد که در برخی موارد، اگر کاربر یک ابزار، دانش فنی در زمینه‌های مختلف داشته باشد، در مواجهه با آن ابزارها، شرایط پیچیده‌تری خواهد داشت. در چنین شرایطی، «جامعیت» ابزارها، برجسته‌ترین امتیازی خواهد بود که یک مجموعه خواهد داشت.